Booking.com
Blijf op de hoogte en volg Joop
04 Augustus 2017 | België, Terhagen
Booking.com.
Hotel zoeken in de buurt, daar waar je op dat moment bent. Altijd aanbiedingen. Betaalbaar. Kom ik in een heus kasteelhotel terecht. Hotel kasteel Elsloo. Best wel sjiek, of moet ik chique zeggen. Er was (is) een bruiloft. Allemaal gasten in feestkleding. Kom ik aan in m'n kloffie. Ik stond daar te wachten. Je ziet de mensen kijken. Personeel vraagt wat ik wil, een beetje water of zo.
" Ik heb geboekt en kom inchecken ".
Dat is dan toch ongemakkelijk voor hun (en voor mij), zo'n stinkend, bezweet en ongeschoren mannetje. Dat merk je aan alles. Dus werkten ze me maar snel weg naar mijn kamer. Een mooie kamer in een kasteel voor niet te veel geld, wat wil je nog meer. Ik kan de luxe ook wel weer waarderen. Maar alles in het perpectief, want ook een gekregen fles koud water, wat hulp, een vriendelijk gebaar of glimlach, een warm broodje bij de bakker. Zij maken bij mij dezelfde stofjes los.
En weer in Nederland. Mooie fietspaden. Allemaal weer vertrouwd. Vanmiddag aangekomen op het Vrijthof. Het was druk in Maastricht. Ook veel triathleten i.v.m. de ironman komend weekend daar. Ik was daar aangekomen na een relatief makkelijke rit vanuit de Ardennen, zeker na die van de laatste dagen.
Ik kon wel op de stadscamping van Maastricht, maar ik heb slechte ervaringen met stadscampings en dacht ergens boven Maastricht wel iets te kunnen vinden.
Zondag ben ik thuis. Makkelijke dagen. Beetje uitfietsen.
Mensen vragen wel eens aan mij: waarom vind je dit zo leuk. Kan ik niet zeggen. Omdat er fietsen zijn of zo. Ik moet vaak denken aan het liedje van Skik ( Daniel Lohues)
Op Fietse.
Hij fietst in dit liedje door het Drentse land, weet niet waar naar toe en hoe lang. Zomaar een eind weg. Daar voel ik me het meest bij thuis. Niet teveel plannen en uitzoeken vooraf, maar gewoon maar zien. Naar noorden of zuiden.
Wie dot mij wat, wie dot mij wat
Wie dot mij wat vandage
'K hem mijn banden vol met wind
Nee 'k heb ja niks te klagen
Wie dot mij wat, wie dot mij wat
Wie dot mij wat vandage
'K zou hoast zeggen, ja 't mag wel zo
Hotel zoeken in de buurt, daar waar je op dat moment bent. Altijd aanbiedingen. Betaalbaar. Kom ik in een heus kasteelhotel terecht. Hotel kasteel Elsloo. Best wel sjiek, of moet ik chique zeggen. Er was (is) een bruiloft. Allemaal gasten in feestkleding. Kom ik aan in m'n kloffie. Ik stond daar te wachten. Je ziet de mensen kijken. Personeel vraagt wat ik wil, een beetje water of zo.
" Ik heb geboekt en kom inchecken ".
Dat is dan toch ongemakkelijk voor hun (en voor mij), zo'n stinkend, bezweet en ongeschoren mannetje. Dat merk je aan alles. Dus werkten ze me maar snel weg naar mijn kamer. Een mooie kamer in een kasteel voor niet te veel geld, wat wil je nog meer. Ik kan de luxe ook wel weer waarderen. Maar alles in het perpectief, want ook een gekregen fles koud water, wat hulp, een vriendelijk gebaar of glimlach, een warm broodje bij de bakker. Zij maken bij mij dezelfde stofjes los.
En weer in Nederland. Mooie fietspaden. Allemaal weer vertrouwd. Vanmiddag aangekomen op het Vrijthof. Het was druk in Maastricht. Ook veel triathleten i.v.m. de ironman komend weekend daar. Ik was daar aangekomen na een relatief makkelijke rit vanuit de Ardennen, zeker na die van de laatste dagen.
Ik kon wel op de stadscamping van Maastricht, maar ik heb slechte ervaringen met stadscampings en dacht ergens boven Maastricht wel iets te kunnen vinden.
Zondag ben ik thuis. Makkelijke dagen. Beetje uitfietsen.
Mensen vragen wel eens aan mij: waarom vind je dit zo leuk. Kan ik niet zeggen. Omdat er fietsen zijn of zo. Ik moet vaak denken aan het liedje van Skik ( Daniel Lohues)
Op Fietse.
Hij fietst in dit liedje door het Drentse land, weet niet waar naar toe en hoe lang. Zomaar een eind weg. Daar voel ik me het meest bij thuis. Niet teveel plannen en uitzoeken vooraf, maar gewoon maar zien. Naar noorden of zuiden.
Wie dot mij wat, wie dot mij wat
Wie dot mij wat vandage
'K hem mijn banden vol met wind
Nee 'k heb ja niks te klagen
Wie dot mij wat, wie dot mij wat
Wie dot mij wat vandage
'K zou hoast zeggen, ja 't mag wel zo
-
05 Augustus 2017 - 14:24
Gérard En Marijke:
Hoi Jopie, vandaag de laatste dag op de fiets. En dus ook de laatste dag van jouw verslagen. Je hebt ons een goede kijk op je reis gegeven. Super leuk om telkens te lezen wat je allemaal ziet en beleeft. Wij wensen jou nog een paar fijne kilometers in ons heerlijke kikkerlandje en een behouden thuiskomst.
Liefs Gérard en Marijke -
05 Augustus 2017 - 17:54
Kitty Hovenkamp :
Hoi Joop,
Wat een giller zeg. Sta je daar bezweet, druppend en stinkend in een chique kasteelhotel terwijl er een bruiloft aan de gang is. Personeel in de stress; de ongeziene gast moet weg. Nog meer paniek als blijkt dat de vrolijke stinkerd een kamer heeft geboekt. Met een glimlach en vriendelijkheid word je snel geholpen en ongezien naar jouw kamer geloodst. Een super grap.
Jij ligt in een heerlijke kamer, geniet van een lekkere douche en bed en morgen trap je de laatste kilometers naar huis. Thuis nagenieten en eindeloos de ervaringen vertellen.
Bij het gevoel wat jij beschrijft van het liedje van de fietser door Drenthe kan ik mij wel iets bij voorstellen. Gewoon een eind weg fietsen (of lopen of rijden) en kijken waar het eindpunt is. In het strakke leven is helaas weinig ruimte voor die vrijheid, geniet de laatste weken nog van die onbezorgde vrijheid.
Gaat de fiets, nadat hij netjes is gepoetst, aan de haken of maak je kleine tochtjes in Nederland? Joop ik vond het leuk dat ik de afgelopen maanden figuurlijk achterop heb gezeten. Ik heb genoten van jouw verhalen.
Succes met de laatste kilometers groet Kitty -
05 Augustus 2017 - 19:55
Marian Heijmen:
Hoi Joop,
Alweer bijna thuis! Dat zal wennen zijn maar goed rustig aan afkicken van het fietsen is een goed plan.
Moet er wel om lachen dat jij in je kloffie aankomt en er een bruiloft is. Zie de verbazing voor me.Zoiets vergelijkbaars hadden wij onder weg van Berlijn naar Kopenhagen. Was alleen geen chique tent maar een plek waar vroeger de postkoetsen langskwamen en konden slapen en eten.. We komen daar aan. Zie een bord staand met scherven eronder en zeg tegen Theo ze hebben het servies eruit gebonjourt. Niet door hebben dat dit met een bruiloft ritueel te maken had. Ik trek de voordeur open en de hele tent zit vol met mensen in feestkleding, een bruid en bruidegom. Betrekkelijk jong vrouw met kind en een oudere man. Ik doe die deur meteen dicht van de schrik en we lopen om. Daar hangt een varken aan een spit en de eigenaar wenkt ons. Even doorlopen en de fietsen parkeren in het bijgebouw. We checken in en ik vraag waar moeten wij eten vanavond? Hij zegt: zum Hochzeit. Dat vonden wij erg ongemakkelijk. Als je een hoop km achter je hebt dan lust je wel wat en ook wat te drinken. Was allemaal geen probleem want er zou nog een fietsstel komen. Inderdaad een paar uur later nog een fietsend koppel. Voor hen was het wel leuk want de dame van het stel kende de bruid! Maar goed eer dat alle bruiloftsgasten wat te eten hadden konden wij wat nemen.Heel bescheiden natuurlijk. Daarna zo snel mogelijk naar de kamer waar we wel erg hebben moeten lachen om het voorval. De nacht die volgde was niet geweldig. Er trad een echtpaar op met kind. Kind lag op een kamer naast ons en huilde en krijste de hele avond. Vreselijk. Af en toe kwam er iemand kijken en was het even stil. De volgende ochtend met zijn vieren aan het ontbijt. Daarna afrekenen. Voor het eten hoefde we niet te betalen. Kregen we van het bruidspaar. Nou al met al een bijzondere avond en nacht. Ik zal je leuke verhalen missen en je zult ongetwijfelt veel te vertellen hebben over deze bijzondere tocht. Ga je dit kleinschaliger voortzetten? Blijft leuk hoor! Geniet van je laatste etappe en daarna lekker genieten thuis!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
