Bamisoepjes
Blijf op de hoogte en volg Joop
15 Juni 2017 | Zweden, Lycksele
Ik heb ze al duizend keer in mijn handen gehad, tas in en tas uit. Meegenomen van thuis: bamisoepjes.
Nu moeten ze er aan geloven. Ik heb een speciale herinnering aan bamisoepjes. Deze beginnen bij Bob, mijn fietsmaatje. Bob, Ed en ikzelf, wij fietsen al samen sinds de oudheid. Maar het gaat om Bob. Op de een of andere manier schept ( of schiep) hij genoegen uit het feit zijn maatjes te zien lijden ( op de fiets dan ). Bij een voor hem goede dag neemt hij de koppositie in. Hij gaat dan wat in de kant rijden (zodat wij, Ed en ik er niets aan hebben). " Bob, naar links " roepen wij dan. En Bob schuift dan voorzichtig naar links, waardoor wij uit de wind kunnen blijven. Maar wel altijd vragen he!!
Of dat hij op zo'n dag van ons wegrijdt en waarna wij hem erop hebben aangesproken rustiger aan te doen hij zich van geen kwaad bewust zegt: " ik dacht dat jullie er nog achterzaten. Hij wil dan gewoon zijn macht laten zien.
Zo fietste ik jaren geleden met Bob een tocht langs de Rijn stroomopwaarts. We begonnen in Basel en ons einddoel zou Toscana moeten zijn. Er ging van alles mis. Bob had pech met zijn fiets en ik was niet vooruit te branden. Bob wel. Hij reed geweldig en dat moest ik weten ook. Hij reed de hele dag op kop. Soms moest ik hem laten gaan, we volgden de loop van de Rijn stroomopwaarts, forse wind tegen en vals plat. Bob liet zich weer naar mij afzakken: " ik dacht dat je er nog achter zat ". Of hij ging al rijdend op kop tegen de wind nog even naar thuis telefoneren. En dat terwijl ik nog net kon blijven hangen. Zeer frustrerend. En toen moest de Splugenpass nog beklommen worden, zo'n 2100 meter. Ieder eigen tempo. Bob ver vooruit en was al 20 minuten boven toen ik daar aankwam, vermoeid, verkleumd en ontredderd. Maar Bob had achter een gebouwtje op de top en uit de wind voor mij zo'n bamisoepje bereid en kwam daarmee lachend naar mij toe. Het smaakte als het hoofdgerecht uit een sterrenrestaurant en Bob verdiende daar altijd en eeuwig mijn krediet. Voor mij was dat in die trip de ommekeer. We daalden af tot aan , het Comomeer, hebben nog een duik genomen en mijn conditiedip was spoorslags verdwenen. Toscana overigens nooit bereikt.
De rit van vandaag. Ik heb 't maar opgegeven, het turen naar elanden. Ik kijk nu naar bomen en meren, die zijn er genoeg. Maar wel in alle soorten en maten. Zelfs in de streek waar ik vandaag door reed zie je ze veranderen. Ze worden groter en groener. Hij lijkt wat vriendelijker allemaal. Geldt ook voor de dorpjes die ik passeer. Zo kwam ik door wat ik dan een typisch Zweeds plaatsje noem. Houten huizen ( hebben ze trouwens allemaal), idyllisch aan een meertje, gezellige en aardige dames die taarten bakken (heerlijk ).
Koffie.
Ik ben van de hoofdweg afgeweken en heb de 365 genomen, richting Lycksele.
Dit om de kustweg te vermijden. Nog een tip van die Fin die ik een paar dagen geleden sprak. Ik blijf dus nog iets langer in de stilte, op dit moment in Lycksele. Morgen kom ik aan in Umea, vanwaar de oversteek naar Finland zal plaatsvinden.
Ik ben vanavond overigens geconfronteerd met een nieuwe variant op douchen waar ik eerder over schreef. Gaandeweg de douchebeurt wordt de temperatuur steeds kouder. Een soort ontmoedigingsbeleid dus. Past wel goed in de filosofie van Wim Hofs (iceman), die zegt dat je koud moet afdouchen. Ik zou zeggen nu even niet, doen we thuis wel weer.
Nu moeten ze er aan geloven. Ik heb een speciale herinnering aan bamisoepjes. Deze beginnen bij Bob, mijn fietsmaatje. Bob, Ed en ikzelf, wij fietsen al samen sinds de oudheid. Maar het gaat om Bob. Op de een of andere manier schept ( of schiep) hij genoegen uit het feit zijn maatjes te zien lijden ( op de fiets dan ). Bij een voor hem goede dag neemt hij de koppositie in. Hij gaat dan wat in de kant rijden (zodat wij, Ed en ik er niets aan hebben). " Bob, naar links " roepen wij dan. En Bob schuift dan voorzichtig naar links, waardoor wij uit de wind kunnen blijven. Maar wel altijd vragen he!!
Of dat hij op zo'n dag van ons wegrijdt en waarna wij hem erop hebben aangesproken rustiger aan te doen hij zich van geen kwaad bewust zegt: " ik dacht dat jullie er nog achterzaten. Hij wil dan gewoon zijn macht laten zien.
Zo fietste ik jaren geleden met Bob een tocht langs de Rijn stroomopwaarts. We begonnen in Basel en ons einddoel zou Toscana moeten zijn. Er ging van alles mis. Bob had pech met zijn fiets en ik was niet vooruit te branden. Bob wel. Hij reed geweldig en dat moest ik weten ook. Hij reed de hele dag op kop. Soms moest ik hem laten gaan, we volgden de loop van de Rijn stroomopwaarts, forse wind tegen en vals plat. Bob liet zich weer naar mij afzakken: " ik dacht dat je er nog achter zat ". Of hij ging al rijdend op kop tegen de wind nog even naar thuis telefoneren. En dat terwijl ik nog net kon blijven hangen. Zeer frustrerend. En toen moest de Splugenpass nog beklommen worden, zo'n 2100 meter. Ieder eigen tempo. Bob ver vooruit en was al 20 minuten boven toen ik daar aankwam, vermoeid, verkleumd en ontredderd. Maar Bob had achter een gebouwtje op de top en uit de wind voor mij zo'n bamisoepje bereid en kwam daarmee lachend naar mij toe. Het smaakte als het hoofdgerecht uit een sterrenrestaurant en Bob verdiende daar altijd en eeuwig mijn krediet. Voor mij was dat in die trip de ommekeer. We daalden af tot aan , het Comomeer, hebben nog een duik genomen en mijn conditiedip was spoorslags verdwenen. Toscana overigens nooit bereikt.
De rit van vandaag. Ik heb 't maar opgegeven, het turen naar elanden. Ik kijk nu naar bomen en meren, die zijn er genoeg. Maar wel in alle soorten en maten. Zelfs in de streek waar ik vandaag door reed zie je ze veranderen. Ze worden groter en groener. Hij lijkt wat vriendelijker allemaal. Geldt ook voor de dorpjes die ik passeer. Zo kwam ik door wat ik dan een typisch Zweeds plaatsje noem. Houten huizen ( hebben ze trouwens allemaal), idyllisch aan een meertje, gezellige en aardige dames die taarten bakken (heerlijk ).
Koffie.
Ik ben van de hoofdweg afgeweken en heb de 365 genomen, richting Lycksele.
Dit om de kustweg te vermijden. Nog een tip van die Fin die ik een paar dagen geleden sprak. Ik blijf dus nog iets langer in de stilte, op dit moment in Lycksele. Morgen kom ik aan in Umea, vanwaar de oversteek naar Finland zal plaatsvinden.
Ik ben vanavond overigens geconfronteerd met een nieuwe variant op douchen waar ik eerder over schreef. Gaandeweg de douchebeurt wordt de temperatuur steeds kouder. Een soort ontmoedigingsbeleid dus. Past wel goed in de filosofie van Wim Hofs (iceman), die zegt dat je koud moet afdouchen. Ik zou zeggen nu even niet, doen we thuis wel weer.
-
15 Juni 2017 - 23:44
Christien En Michael:
Nou Joop, je fietst gestaag door zeg! Nu nog maar +/- 130 km. door Zweden en de kop is eraf. Veel plezier in Finland. Wij genieten ondertussen van jouw reisverslagen. Groet! -
16 Juni 2017 - 03:11
Reinalda Kerseboom:
Ha Joop,
Na jouw bikershigh van gister hebben we er nu hier een... van een geheel andere soort hoor.
De B&B zit vol met 5 fietsers.
2 Dames die hun 60-jarig vriendschapsjubileum vieren met een fietstocht van 3 of 4 dagen. Ze doen zo'n 45 k per dag en moesten er niet aan denken om op de fiets nog een restaurantje op te zoeken. Hoeft gelukkig ook niet in ons thuisdorp. Ze hebben daarna nog lekker buiten gezeten onder de peer en een kaartje gelegd binnen. En praatjes gemaakt.
En dan onverwacht nog 3 heren op leeftijd - in elk geval 60+ - die de Rijnroute rijden. Van de Bodensee naar Rotterdam. Zij rijden zo'n 65 k per dag. Maar na een biertje in een lokale 'pub' zijn ze stoer weer op het rijwiel gestapt. Ze zijn de eerste Rijnroute-fietsers die wij hier ontmoeten die ook daadwerkelijk de Rijn zijn gaan bekijken. Ze hebben heerlijk aan de veerstoep gezeten (het is mooi -zomers- weer hier; zo tegen de 30 graden). En daar besloten dat ze morgen het fietsveerpontje pakken om in het Betuwse verder te fietsen, want ze vonden het hier aan onze kant van de Rijn veel heuvelachtiger dan ze ooit gedacht hadden en ze hebben het een beetje gehad met klimmen. Ze vonden onze douches (met dank aan Peter Jansen) super. Met een goeie douche kun je fietsers altijd happy maken ;-)
In Spanje overigens zouden ze het heerlijk vinden om koud na te douchen. De temperaturen (Madrid) lopen daar op dit moment tot 46 graden... Zo ver ben jij gelukkig nog niet. Je hebt nog een paar dagen kans op elanden. Aan beide kanten van het water.
Geniet verder. Wij genieten mee. -
16 Juni 2017 - 21:46
Jeanette :
Hoi Joop!
Mooi verhaal! Ook voor een therapeut, therapeutisch om dit zo van je af te schrijven.
Zo gaaf joh, wat je in deze 3 weken al hebt gezien en meegemaakt! Wat een prachtige reis, super stoer!
Ik geniet met je mee!
Liefs Jeanette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
